Mięsień obły mniejszy -to kolejny element kontynuowanego przez nas tematu uszkodzenia stożka rotatorów, którego bierzemy pod lupę w ostatnim czasie. Wraz z trzema innymi mięśniami wchodzi w skład pierścienia odpowiadającego za rotację i stabilizację barku. Mięsień obły mniejszy jest mały i walcowaty, biegnie wzdłuż dolnego brzegu mięśnia podgrzebieniowego z którym nierzadko lubi się zrastać. Jego dolny brzeg natomiast graniczy z mięśniem obłym większym od którego oddzielony jest włóknistą przegrodą.

Jego przyczepy można w skrócie opisać w sposób następujący: Początkowy: – powierzchnia grzbietowa brzegu bocznego łopatki, oraz powięź podgrzebieniowa. Końcowy: – guzek większy kości ramiennej, oraz torebka stawu ramiennego.

Unaczynienie tego mięśnia pochodzi od tętnicy okalającej łopatkę.

Unerwienie zawdzięcza nerwowi pachowemu (C5C6) który należy do splotu ramiennego.

Mięsień obły mniejszy – funkcje

Funkcja jaką pełni w ciele: Mięsień obły mniejszy obraca kość ramienną na zewnątrz oraz napina torebkę stawową. Uważa się również, że delikatnie wspomaga przywodzenie ramienia i zgięcie ku tyłowi. Uszkodzenia stożka rotatorów należą do częstych urazów, nie tylko w sporcie, ale również w życiu codziennym. Często wywołane są sumą mikrourazów u osób wykonujących powtarzalne ruchy ramieniem ponad głową np. malarze. Z tego względu warto zadbać o odpowiednią sprawność mięśni wchodzących w jego skład w tym omawianego mięśnia obłego mniejszego.

Testy na uszkodzenie stożka rotatorów

Test oporowy na rotacji zewnętrznej w siedzeniu ze zgiętym przedramieniem i łokciem przyklejonym do tułowia- obły mniejszy i podgrzebieniowy. – test oporowy dla rotacji wewnętrznej wykonany w ten sam sposób ale w odwrotnym kierunku– podłopatkowy – test pustej puszki- opór na rotacji wew. Przywiedzeniu i zgięciu –m. nadgrzebieniowy.

Fizjoterapia dla mięśnia obłego mniejszego

Proponowany na filmie proces rehabilitacji dla mięśnia obłego mniejszego i podgrzebieniowego może przybrać następującą kolejność:

1. Rozluźnianie przyczepu końcowego i początkowego np. poprzez automasaż piłeczką.

2. Poprawa zakresu rotacji i przywrócenie elastyczności powięzi –poprzez technikę Pino-Pir.

3. Rozciąganie nadmiernie napiętych struktur mięśniowo –torebkowych z gumą Power band.

4. Aktywacja rotatorów zewnętrznych barku w różnym zakresie ruchu przy ustabilizowanej łopatce.

W prawidłowym funkcjonowaniu mięśni stożka szczególne znaczenie ma łopatka. Należy zatem pamiętać aby zadbać o jej odpowiednią stabilizację przy każdym ćwiczeniu. Dlaczego może się przydać w tym przypadku wizyta u dobrego fizjoterapeuty? – Dla dokładnej diagnostyki i analizy problemu ze stożkiem rotatorów i różnicowania go z innymi schorzeniami w obrębie obręczy barkowej. – Dla pewności prawidłowego wykonania ćwiczeń. – Dla analizy postawy ciała i ewentualnych zagrożeń nawrotu dolegliwości.

Materiał przygotowała nasza fizjoterapeutka Malwina Knuth